دشمن عزیز (ابر سفید)

می‌دانستی من در حوزه‌ی مراقبت از کودکان بی‌سرپرست و نیازمند به شخصیتی شناخته‌شده تبدیل شده‌ام؟ فردا من و باقی صاحبنظران امر به دیداری رسمی از نوانخانه جامعه یهودی پناهندگان یهودی یتیمان در پلزنت‌ویل می‌رویم (تمامش نام آن نوانخانه است) سفری خسته‌کننده و یک روزه است‌؛ سپیده‌دم شروع می‌شود و دو قطار و یک اتومبیل باید سوار شویم. اما اگر قرار است صاحب‌نظر باشم، باید در حد و اندازه‌های این عنوان هم ظاهر شوم. بسیار مشتاقم که باقی موسسه‌ها را ببینم و برای تغییرات سال آینده‌مان تا حد ممکن فکر و ایده جدید کسب کنم. باید بگویم موسسه پلزنت‌ویل از نظر معماری نمونه است.
اکنون پس از تعمقی هوشمندانه اعتراف می‌کنم عاقل بودیم که عملیات بازسازی گسترده‌ی ساختمان را تا تابستان سال آینده به تعویق انداختیم. البته که ناامید و پکر شده‌ام، چرا که در این صورت، من در مرکز تخریب‌ها نخواهم بود و آه که چقدر دوست دارم در مرکز تخریب و نوسازی باشم! به هر حال، تو با من مشورت می‌کنی حتی اگر دیگر سرپرست رسمی نوانخانه نباشم؟ جزئیات دو ساختمانی که با هم طراحی کردیم بسیار خوش‌آتیه می‌نماید. رختشوی خانه‌مان بهتر و بهتر شده و دیگر از آن بوی بخار آشنای نوانخانه خبری نیست. کلبه باغبان و کشاورزمان بلاخره هفته آینده برای اسکان آماده می‌شود. تنها چیزی که کم دارد یک لایه رنگ و چند تا دستگیره در است.