وقتی همه چیز از هم می پاشد (توصیه هایی قلبی برای زمان های سخت)(میلکان)

ترس تجربه‌ا‌ی فراگیر است؛ حتی کوچک‌ترین حشره نیز آن را احساس می‌کند. وقتی در برکه‌های کنار اقیانوس تنی به آب می‌زنیم و انگشتمان را به بدن نرم و آزاد شقایق‌های دریایی نزدیک می‌کنیم، آن‌ها بسته می‌شوند. همه‌ی موجودات به‌گونه‌ای غریزی چنین می‌کنند. اینکه هرگاه با ناشناخته‌ها روبه‌رو می‌شویم احساس ترس کنیم چیز بدی نیست، جزئی از زنده‌بودن و در میان همه‌ی ما مشترک است. ما به‌ احتمالِ تنهایی، مرگ، و اینکه چیزی برای چنگ‌زدن و تکیه‌کردن نداشته باشیم واکنش نشان می‌دهیم. ترس واکنشی طبیعی به نزدیک‌ترشدن به حقیقت‌ است. ـ از متن کتاب ـ
در لحظه‌های آشنایی که کنترل امور از دستمان درمی‌رود، که دچار اضطراب و پریشانی می‌شویم، که ترس ازدست‌دادنِ داشته‌هایمان همه‌ی وجودمان را می‌گیرد، بهترین راهی که می‌توانیم پیش بگیریم چیست؟ پاسخ پما چدرن در وقتی همه‌چیز از هم می‌پاشد احتمالاً برخلاف انتظارات و توصیه‌هایی است که شنیده‌اید. چدرن با آموزه‌هایی که از بودیسم الهام گرفته و، با زبانی صریح و تجربیات شخصی خود، به ما می‌گوید که ارتباط برقرار کردن با این موقعیت‌های ترسناک و دشوار می‌تواند به‌گونه‌ای که هرگز انتظارش را نداشتیم قلبمان را شکوفا کند و از ما شخصیتی متفاوت بسازد. او، با بهره‌گرفتن از داستان‌ها و مثال‌های خود، راهکارهایی را به ما توصیه می‌کند که بتوانیم از دشواری و فشار لحظات زندگی برای شناخت بهتر خود و تغییر کلیشه‌های ذهنی استفاده کنیم. از نگاه او، ما در وجود خود استعدادی ذاتی برای شادزیستن داریم که معمولاً از دیدن آن غافل می‌شویم و در مقابل، رنج تنها رویکردی است که می‌تواند به‌صورت ماندگار به ما کمک کند: این‌که به‌جای بستن چشم‌ها بر موقعیت پیش رو یا گریختن از رنج، با صمیمیت و کنجکاوی، به‌سمتش حرکت کنیم.